
Delft, Markt met Stadhuis, 📷 WP Eiselin, Bron: Nat.Archief. 🎨 kleur Emiel Verwijst.
Standbeeld: Hugo de Groot. Auto is waarschijnlijk een Renault NN, rechts de torens van de oude kerk.
Delft, Markt met Stadhuis, 📷 WP Eiselin, Bron: Nat.Archief. 🎨 kleur Emiel Verwijst.
Standbeeld: Hugo de Groot. Auto is waarschijnlijk een Renault NN, rechts de torens van de oude kerk.
Leuvehaven Rotterdam, uitgave Newton & Co. London,
🎨 kleur/bewerking: Emiel Verwijst.
Spoorbrug van het luchtspoor over de Rottekolk vanaf Station Delftse Poort (DP) in zuid-oostelijke richting. Links de Blauwe Molen aan de Pompenburg. Op de achtergrond de toren Stadhuis Kaasmarkt.
Rechts naast die paal nog een glimp van de Sint Laurenstoren.
📷 Fotograaf onbekend, 🎨 Emiel Verwijst. Bron BB R’dam.
Rotterdam, Boompjes / Terwenakker. Eens een chique boulevard met lindebomen. Tegenwoordig een drukke verkeersader.
Wikipedia: Rond 1600 had Rotterdam zich ontwikkeld tot een landstad annex waterstad. Tussen de Leuvehaven en de Oude Haven was een wandelpromenade aangelegd waarop in 1615 een dubbele rij lindebomen werd geplant. Aflopend naar het water werden wilgen geplant. De komst van dit weelderige groen zorgde er al snel voor dat de Rotterdammers de wal ‘De Boomptjens’ noemden. Bijna twee eeuwen later werd de wal gedurende een korte periode anders genoemd vanwege de geboorte van een kind van Keizer Napoleon in 1811. De Boompjes werd toen omgedoopt in Quai Napoléon of Napoleons Kaay.
De recreatieve functie bleef tot in de 19e eeuw op de voorgrond. Na 1878 met de aanleg van de Willemsbrug ging de verkeersfunctie overheersen. In de meidagen van 1940 was de Boompjes de frontlinie, hetgeen tot veel schade leidde. Het bombardement op Rotterdam verwoestte daarna het overgrote deel van de bebouwing waaronder het Oostindisch Huis, de Zweedse Zeemanskerk en de synagoge van de Nederlandse Israëlitische Gemeente.
De Boompjes is tegenwoordig een belangrijke verkeersader in het verlengde van de Maasboulevard. Aan de Boompjes staan het voormalig hoofdkantoor van Nedlloyd (de Willemswerf), het kantoor van Rijkswaterstaat Zuid-Holland en het bijkantoor van De Nederlandsche Bank.
De Boompjes liggen op deltahoogte, de kade langs de Maas ligt enkele meters lager en heet Boompjeskade. Hier bevinden zich enkele horeca-gelegenheden. In de zomer ligt hier het Rotterdamse stadsstrand. Gedurende het gehele jaar wapperen er, dag en nacht, 230 vlaggen op de Boompjes (’s nachts verlicht). Het zijn 170 landenvlaggen van alle nationaliteiten die in Nederland verblijven en 60 vlaggen van sponsors.
📷 Unknown. 🎨 Color: Emiel Verwijst.
De Rotterdamse Schie, de vaart die liep van Overschie naar Rotterdam. De naam “Schiekade” is ontleend aan de vaart.
Ze sloot aan op de toen reeds bestaande Delftse of Oude Schie, die Delft met Overschie verbond. Ter plaatse van het latere Hofplein kwam de Schie uit in de Kolk. De West-Schiekade gelegen tussen de Heulbrug en Overschie en vroeger vaak Lugt of Trekweg genoemd, werd als rijweg naar Delft gebruikt, heette sinds 1904 Schieweg. Rotterdam besloot in 1939 tot demping van het gedeelte van de Schie, gelegen tussen het Hofplein en het Stadhoudersplein en geschiedde voor een groot gedeelte met het puin van de huizen, die verwoest waren bij het bombardement. Sindsdien is een bekend Rotterdams gezegde “Eerst lag de Schie in Rotterdam, thans ligt Rotterdam in de Schie” (samenvatting info uit Rotterdams archief).
Deze foto is genomen vanaf de Schiebrug en we kijken hier over de Rotterdamse Schie. Links van de Schie heette het de Schiekade W.Z. (west-zijde), rechts van de Schie heette het de Schiekade O.Z. (oost-zijde). Het viaduct is van het Luchtspoor en gaat naar links naar Station Rotterdam DP (Delftse Poort). De molen links is de “Molen de Haas” (stellingmolen). Molen De Haas stond tussen de Schiestraat en de Delftsestraat.
Deze zogenaamde kabinetfoto komt uit een Leporelloalbum met foto’s van Rotterdam, uitgave van Andries Jager (Amsterdam). Foto wordt toegeschreven aan Andries Jager, maar kan ook van Pieter Oosterhuis zijn (fotograaf waarmee hij samenwerkte).
🎨 Kleur: Emiel Verwijst© (foto is van een niet al te beste kwaliteit).
Wilhelm Tobien was een Duitse fotograaf en reisde in 1931 door Nederland voor The National Geographic Society. Hij bezocht diverse plaatsen en maakte foto’s van steden, dorpen en typische Hollandse landschappen, zoals molens, tulpenvelden, maar ook vrouwen in klederdracht. Deze prachtige kleurenfoto’s zijn ontwikkeld via het zogenaamde autochrome proces (uitgevonden in 1907 door de gebroeders Lumière in Frankrijk), waarbij gebruik gemaakte werd van aardappelmeel om de kleuren te creëren.
Groote Schouwburg Rotterdam, Aart van Nesstraat. Opening 1887, na bombardement op Rotterdam in mei 1940 gesloopt – hoewel restauratie zeker mogelijk was geweest, aldus diverse bronnen op internet. Niet één foto in kleur kunnen vinden van dit toch wel bijzondere gebouw. Dus zelf maar eens een poging gewaagd. 🎨 ingekleurd door: Emiel Verwijst.
Rembrandtplein 1890, met “Het Gouden Hoofd”, op de hoek van het Rembrandtsplein en de Bakkersstraat, een bombastisch hotel-café-restaurant ontworpen door architect Cornelis Antonius Bombach in zogenaamde Hollandse neorenaissance stijl. Rechts de bierkroeg “Zur Guten Quelle”, afgebroken in de jaren ’80. Links in het verdwenen pand, het meubelmagazijn van H.J. van Herpen. In het Gouden Hoofd zit tegenwoordig onder andere Café l’Opéra. Op de site amsterdamsebinnenstad.nl is een uitgebreid artikel te lezen over Bombach, ook dat hij verwikkeld raakte in een slepende rechtszaak (betalingskwesties) met de eigenaar van ‘Het Gouden Hoofd’, W.F.K. van Nie.
📷 Jacob Olie, BB A’dam, 🎨 Kleur: Emiel Verwijst.
De eerste electrische taxi’s.
Vanaf begin twintigste eeuw rijden er taxi’s in Amsterdam. De eerste ‘taxi’ wordt gesignaleerd in 1905, vier jaar later krijgt ATAX, een
Amsterdams taxibedrijf de eerste echte taxivergunning*. ATAX rijdt met elektrische voertuigen. In Hamburg werden bij Lloyd werden elektrische auto’s besteld. Ze werken vanuit de garages op de Keizersgracht 481 – 485. Het geluid van deze taxi’s klinkt als dat van een tram en de chauffeurs zitten als een soort koetsier op de bok.
Het was een redelijk succes. Een rit kostte 3 gulden aan voorrijkosten en dan 10 cent per 300 meter.
Hun vloot omvatte een kleine tachtig elektrische auto’s die zeker tot de Eerste Wereldoorlog het hoofdstedelijke straatbeeld domineerde. Op landelijke schaal overschreed het aantal geregistreerde elektrisch aangedreven auto’s echter nimmer de 150. Het bedrijf zou langzaam overstappen op door benzinemotoren aangedreven taxi’s.
Bron: O.a. Wikipedia en TCA Taxi A’dam. Color: 🎨 Emiel Verwijst.
* In de jaren 20 was er ook veel onrust op de taximarkt. Naast chauffeurs met een vergunning, waren er ook zogenaamde ‘vrije rijders’ actief. Taxi’s met vergunning waren te herkennen aan een geblokte band. De vrije rijders, ook wel snorders genoemd, verenigden zich onder leiding van Evert Hoedemaker tot de ‘geelbanders’ met als doel ook een vergunning te krijgen. Rond 1927 ontstonden incidenten tussen de blokbanders en de geelbanders: de eerste taxi-oorlog was een feit.
Dordrecht, Hooikade gezien naar het Noord-Oosten. Bron ZW foto: Regionaal Archief Dordrecht. Collectie W.Meijers. Datering tussen 1910 en 1920. Fotograaf niet vermeld. Kleur: Emiel Verwijst.
Warme gevoelens bij het zien van deze prachtige foto van een waarschijnlijk welgesteld Dorts gezin die wat ontspanning lijken te zoeken aan de Hooikade in Dordrecht. De man met sik lijkt zich niet te bekommeren of hij wat vangt vandaag. Opvallend detail: De broek met riem hangend over de havenpaal.